Семінаристи 2020/2021

             Nasza wspólnota

129495176 217863713185430 2255247564463914871 n

Літургійний календар

традиційних Церков візантійського обряду

chr-kal5

Archiwum

Męczennicy, Ostpolitik, przyszłość Kościoła

Mija 11 lat od pamiętnej pielgrzymki Jana Pawła II na Ukrainę. Jej ostatnim potężnym akordem była Boska Liturgia celebrowana na lwowskim hipodromie, największe – ponadmilionowe – religijne zgromadzenie w historii Ukrainy. Podczas tej uroczystości 27 czerwca 2001 r. papież beatyfikował 28 grekokatolików, mężczyzn i kobiet, biskupów, kapłanów, zakonników, zakonnice i świeckiego, męczenników i założycielkę zgromadzenia. Z perspektywy kilkunastu lat, dla kogoś nie wnikającego w niuanse kościelnej dyplomacji i meandrów watykańskiej Ostpolitik, wydaje się rzeczą oczywistą to, że biskup Rzymu, odwiedzając Kościół, który za jedność z następcą św. Piotra zapłacił wysoką cenę krwi, jego męczenników wyniesie do chwały ołtarza. Nie było to jednak takie proste.

Dowodem wspomnianych niuansów i meandrów jest list otwarty, podpisany dokładnie rok przed beatyfikacją przez 31 kapłanów greckokatolickiej metropolii przemysko-warszawskiej, skierowany do kardynała Rogera Etchegeray`a, przewodniczącego Komitetu Głównego Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. (tekst-pdf w trzech językach). Bezpośrednim impulsem do tego raczej wyjątkowego w kościelnych relacjach kroku było przemilczenie w rzymskim Wspomnieniu Świadków Wiary XX wieku, które miało miejsce 7 maja 2000 roku w Koloseum, greckokatolickich świadków wiary. Że to ominięcie było czymś niespodziewanym, świadczy zachowanie papieża na spotkaniu z ukraińskimi biskupami. Świętej pamięci władyka Julian Gbur, jeden z greckokatolickich uczestników Wspomnienia, wyjawił, że pierwszym słowem, jakie usłyszeli oni potem od Jana Pawła II, było „przepraszam”. Minie rok i niecałe dwa miesiące i z tych samych ust we Lwowie padną słowa: „Spełniając pragnienie naszego brata Lubomyra kardynała Huzara, arcybiskupa większego Lwowa dla Ukraińców, Iwana Semedi, biskupa Mukaczewa obrządku bizantyńskiego, Sofrona Stefana Mudryja, biskupa iwano-frankowskiego dla Ukraińców, Mychjły Kołtuna, biskupa sokalskiego dla Ukraińców i wielu innych braci w episkopacie oraz licznych wiernych, po zasięgnięciu opinii Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych naszą władzą apostolską zgadzamy się, aby Czcigodne Sługi Boże Mikołaj Czarnecki i 24 Współtowarzyszy męczenników, Teodor Romża, Omelian Kowcz i Jozafata Hordaszewska od tej chwili nazywani byli błogosławionymi, a ich święta obchodzone mogły być w miejscach i zgodnie z regułami ustalonymi przez prawo: 27 czerwca dla Mikołaja Czarneckiego i Współtowarzyszy męczenników, 1 listopada dla Teodora Romży, 27 czerwca dla Omeliana Kowcza i 20 listopada dla Jozafaty Hordaszewskiej. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Potrójne Amen, Alleluja i wyniesienie ikon nowych błogosławionych przy śpiewie uwielbiających ich hymnów dopełniło obrzęd beatyfikacji. List do kardynała Etchegeray`a nie zrodził się z poczucia niezaspokojonego triumfalizmu, jego autorzy zdawali „sobie sprawę z tego, że przed spadkobiercami takich świadków Chrystusa stoi przede wszystkim wielkie wyzwanie i zobowiązanie do życia wiarą według ich przykładu”. Chodziło o prawdę historyczną, o wspomnienie męczenników, które, jak napisał Jan Paweł II w „Liście apostolskim na 400-lecie Unii Brzeskiej”,nie może zostać wymazane z pamięci Kościoła i ludzkości, niezależnie od tego, czy padli oni ofiarą ideologii wschodniej czy zachodniej”. O spojrzeniu dalekim od powierzchowności, skoncentrowanym na paschalnym wymiarze próby, jaką przeszli męczennicy i wyznawcy, świadczy podejście ukazane w „Lineamenta” do Soboru UKGK w roku 1996 (tekstpdf). Katechizm UKGK z 2011 r. naucza: „Kościół, obficie zroszony krwią wielu męczenników, w naszych czasach zbiera owoce świętości swych dzieci. Bo męczennicy i wyznawcy są tymi, którzy dla przyszłej chwały złożyli w ofierze wszystko, co mieli w teraźniejszości. Ich wkład w przyszłość Kościoła trudno przecenić, bo to dar całego życia – «aż do śmierci krzyżowej»”(326). Przed każdym pokoleniem w UKGK stoi wyzwanie: udowodnić, że słowa o „owocach świętości” nie są pobożnym życzeniem.

Ks. Bogdan Pańczak

Wielki Post:

pist

Семінарійні Хори

Mapa powołań

mapa powolaniowa 180