5 stycznia wieczorem zadzwonił mój stacjonarny telefon. Nie tyle mój, co seminaryjny, podawany jako kontakt do naszego seminarium. Właścicielem uprzejmego głosu okazał się pracownik Kancelarii Prezydenta RP. Chodziło o jakiś kontakt z metropolitą Janem, gdyż Pan Prezydent Bronisław Komorowski chciałby złożyć życzenia świąteczne. Podałem wszystkie możliwe ścieżki dostępu i obiecałem, że postawię na baczność współpracowników arcybiskupa, tak, aby grzeczności stało się zadość. Udało się. W wigilię Bożego Narodzenia Prezydent Komorowski pozdrowił grekokatolików. 23 stycznia telefon milczał. 24 stycznia na spotkaniu w Pałacu Prezydenckim byli reprezentanci wszystkich religii monoteistycznych żyjących w Polsce, oprócz grekokatolików. Ale w świat poszła inna informacja (za KAI), fałszywa wiadomość o obecności naszych hierarchów. Nihil novi. Mijają lata, zmieniają się prezydenci, prymasi, etc, niezmienny pozostaje stosunek do grekokatolików. Poniżej, w dwóch załącznikach, dowody tej niezmienności i prób reakcji. Krótki komentarz. Podejście przedstawicieli Kościoła rzymskokatolickiego nie dziwi specjalnie; tutaj młyny mielą niespiesznym rytmem i zmiany, jeśli w ogóle zajdą, to w dalekiej przyszłości. Intrygująca jest natomiast postawa Prezydenta Kwaśniewskiego. Metropolitę Cyryla przyjął z marszu. W stosunku do grekokatolików milczał jak grób. I to wtedy, gdy nawet Prezydent Łukaszenka z atencją traktował kardynała Świątka. Bo nawet ten „prawosławny ateista” (tak sam się określił) rozumiał, że w europejskim kręgu kulturowym kardynał to ktoś, kogo nie można ignorować. Może kiedyś będzie okazja, by zapytać pana Aleksandra, dlaczego poszedł tą drogą.